عینک ریبن کت شیشه شفاف اصل

خروج یمانی:رسول اکرم صلّی الله علیه و آله می فرماید:
"سه
پرچم در یک سال و یک ماه و یک روز خروج می کند: سفیانی، خراسانی و یمانی،
که در میان آن ها خالص تر از پرچم یمانی نیست. او مردم را به سوی حق فرا
می خواند."(الارشاد: شیخ مفید، ص339* بحارالانوار: علّامه مجلسی، ج52:
ص210)
امام باقر علیه السّلام می فرماید:

"خروج سفیانی و
یمانی و خراسانی در یک سال و یک ماه و یک روز است که ترتیب آن ها به سان
رشته ای از مهره است که پی در پی واقع شده باشد. پریشانی و سختی از هر سو
سر بر می دارد. وای بر کسی که با آن ها به مخالفت برخیزد. در میان درفش ها
درفشی هدایت کننده تر از درفش یمانی یافت نمی شود؛ چرا که درفش حق است و
شما را به سوی صاحبتان هدایت می کند.

آنگاه که یمانی قیام کند فروش
اسلحه به مردم حرام است. و آنگاه که خروج کند به سوی او بشتاب که درفش
هدایت است و بر هیچ مسلمانی سرپیچی از آن روا نیست. اگر کسی سرپیچی کند از
اهل آتش خواهد بود؛ زیرا که او مردم را به راه حق دعوت می کند."(کتاب
الغیبه: نعمانی، ص135* کتاب الغیبه: شیخ طوسی، ص271* الزام الناصب: حائری،
ص184* بشاره الاسلام: کاظمی، ص93* بحارالانوار: علّامه مجلسی، ج52: ص210 و
232* منتخب الاثر: صافی، ص456.)

و خاستگاه خروج یمانی سرزمین یمن است. امام باقر علیه السّلام می فرمایند:
"سفیانی از شام و یمانی از یمن خروج می کند."(الزام الناصب: حائری، ص67* بشاره الاسلام: کاظمی، ص100)

که خروج این دو خیلی سریع و به دنبال هم می باشد، یعنی در ماه رجب المرجّب. امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
"خروج
یمانی و سفیانی همانند دو اسب مسابقه است که همزمان با هم و به دنبال
یکدیگر است."(کتاب الغیبه: نعمانی، ص305* کتاب الامالی: شیخ طوسی، ج2:
ص275* بحارالانوار: ج52: ص253)
قیام یمنی:خروج یمانی از روشن ترین
علایم است که بیش از چهارده ماه فاصله با ظهور آن حضرت نخواهد داشت. ابو
عبد الله، جعفر بن محمّد علیه السّلام می فرماید:
"زود است که آتشی از یمن خارج شود و مردم را به سوی شام سوق دهد."(الملاحم و الفتن: سیّد بن طاوس، ص71)

"این
آتش، شعله های جنگ و لبه های تیز شمشیر است که مردم را برای نبرد با
سفیانی به سوی شام سوق می دهد و در مدخل شام با سپاه خراسانی ملاقات می کند
که او نیز برای نبرد با سفیانی برای یاری یمانی بیرون آمده است. آنگاه هر
دو سپاه با سپاه سفیانی رو به رو می شوند. و این است جنگ حسّاس و سرنوشت
ساز تاریخ، که از شش هزار سال پیش کتب آسمانی از آن خبر داده اند."(روزگار
رهایی: کامل سلیمانی/ ترجمه: مهدی پور، ج2: ص1023)

از بررسی مجموع
احادیث چنین بر می آید که این برخورد پس از خرابی مصر و بغداد و شام و بعد
از شکست سپاه سفیانی از سپاه خراسان در عراق و بیعت حضرت بقیه الله(عجل
الله تعالی فرجه الشریف) در حجاز است؛ زیرا در هردو سپاه یاران خاص حضرت
بقیه الله(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تشریف خواهند داشت.
روایات
می گویند: یمانی در پی نبرد سفیانی با وی وارد عراق می شود. یمنی با مدد
از نیروی خراسانی وارد صحنه کارزار با لشگریان سفیانی می شود. لسان روایات
دلالت بر این مطلب دارد که در این نبرد سپاه یمنی پشتیبانی سپاه خراسانی را
بر عهده دارد. رسول اکرم صلّی الله علیه و آله در وصف سپاه خراسانی می
فرماید:

"پرچم هدایت از کوفه خارج می شود آن سپاه را دنبال می کنند و
همه آن ها را نا بود می سازند و حتّی گزارشگری را از آن ها باقی نمی
گزارند و آن چه دردست آن هاست، غنیمت می گیرند و اسیر می سازند."(مجمع
البیان: امین الاسلام طبرسی، ج8: ص398* بحار الانوار: علامه مجلسی، ج52:
ص186)
منظور از پرچم هدایت - با توجه به قرائن موجود در
دیگر فرازهای روایت – پرچم جناب سید خراسانی است و منظور از سپاه، سپاه
سفیانی است که سپاه جناب سید خراسانی آن را تعقیب می کند و نابود می سازد.

نفس
زکیه:در پیرامون ذبح نفس زکیه و به دار آوختن پسر عمویش احادیث فراوانی از
خاندان نبوّت به ما رسیده است، که عمدتا این روایات مستخرج از مصادر شیعی
می باشند و ردّ آن ها در صحا اهل سنّت نمی توان یافت؛ هر چند که برخی از
این احادیث در دیگر کتب روایی اهل سنّت یافت می شود.
ابو جعفر، محمّد بن علی علیه السّلام می فرماید:

"گر
هرچیزی که به شما مشتبه شود پیمان، پرچم و شمشیر پیامبر صلّی الله علیه و
آله و نفس زکیه از تبار سالار شهیدان بر شما پوشیده نخواهد بود."(تفسیر
العیّاشی: ج1، ص64-66* کتاب الغیبه: نعمانی، ص149* بحارالانوار: مجلسی،
ج52: ص223.)

نفس زکیه کیست؟
نفس زکیه همان کسی است که میان رکن و مقام کشته می شود. در روایتی آمده است:
"چون
روز بیست و پنجم ذیحجه فرا رسد نفس زکیه در میان رکن و مقام به ستم کشته
می شود و در روز دهم محرّم حضرت حجت عج قیام می کند."(الزام الناصب: حائری،
ص190* روزگار رهایی: کامل سلیمان، ج2: ص1075)

نام نفس
زکیه که در بین رکن و مقام، آنهم پانزده روز پیش از ظهور کشته می شود؛
محمّد و نام پدرش حسن است. او از تبار سالار شهیدان است.

نفس زکیّه
در مدینه و پسرعمویش در مکّه، حرم امن الهی، کشته می شوند، پسرعمویش و
جنازه خواهرش که فاطمه نام دارد بر درب مسجد پیامبر خدا به دار آویخته می
شود.

قتل نفس زکیه بعد از وقوع صیحه اتّفاق می افتد که صیحه مسلّماً
در نزدیک به زمان ظهور اتّفاق می افتد. از امیرالمؤمنین، علی علیه السّلام
روایت شده است که حضرت فرمودند:
"آیا نمی خواهید شما را از آخرین
فرمانروای حکومت بنی فلان آگاه سازم؟ عرض کردیم: آری، ای امیرالمؤمنین!
فرمود: کشته شدن نفسی بی گناه در سرزمین حرم بدست گروهی از قریش. سوگند به
خدایی که دانه را می شکافد و جان ها را می آفریند بعد از این واقعه جز
پانزده شب برای آنان حکومتی باقی نمی ماند. پرسیدم: آیا پیش از این حادثه
یا بعد از آن واقعه ای رخ می دهد؟ فرمود: در ماه رمضان صیحه آسمانی که شخص
بیدار را به وحشت و ترس می افکند و خوابیده را بیدار می سازد و دختران را
از پس پرده بدر می آورد."(بحار الانوار: علامه مجلسی، ج52: ص234.)

نفس
زکیه به عنوان پیغامبر حضرت مهدی به مکّه می رود تا پیام حضرت را به گوش
مکّیان برساند که در بین رکن و مقام به شهادت می رسد. در روایتی مرفوع، ابو
بصیر از امام صادق علیه السّلام نقل می کند.

گروهی دیگر
نیز می گویند که نفس زکیّه در بین رکن و مقام به قتل نمی رسد؛ بلکه بر
دروازه کوفه به اتّفاق هفتاد نفر از صالحین به شهادت می رسد. شیخ مفید در
کتاب الارشاد خود(ص336) می کوید:

"از جمله علائمی که روایت و اخبار
گویای آن هست، کشته شدن نفس زکیه در پشت دروازه کوفه به همراه هفتاد نفر از
صالحین است و کشته شدن مردی بین رکن و مقام."

صیحه آسمانی:سومین
علامت محتوم پیش از ظهور بزرگ منجی عالم بشریّت، صیحه (ندای) آسمانی است.
این نشانه از نشانه‌های محتوم است و در نامه حضرت ولی عصر(عج) به آخرین
نایب خود به نام سمری تصریح شده که هر کس پیش از وقوع صیحه و خروج سفیانی
ارّعای مشاهده کند، دروغگو است و این خود دلیلی محکم است که پیش از ظهور،
خروج سفیانی و ندای آسمانی اتّفاق خواهد افتاد.

ندای آسمانی، مقارن ظهور و تفسیر آیه شریفه «و استمع یوم یناد...»

چنان
که «علی بن ابراهیم» در تفسیر آیه شریفه «گوش فرا دار روزی که منادی ندا
کند از مکانی نزدیک.»(سوره ق: آیه41) از حضرت صارق علیه السلام روایت کرده
که فرمود:

"منادی ندا می‌کند به اسم قائم علیه السلام واسم
پدرش«روزی که می‌شنوند فریاد را به راستی این است روز خروج»( سوره ق:
آیه42)، صیحه قائم علیه السلام است."


در کمال الدّین روایت شده از امام باقر علیه السلام که فرمود:

"ندا می‌کند منادی از آسمان که فلان بن فلان اوست امام و نام او را می‌برد."

و نیز در آنجا روایت است از زراره از امام صارق علیه السلام که فرمود:

"ندا می‌کند منادی به اسم قائم علیه السلام"

گفت:"پرسیدم خاص است یا عام؟"

فرمود:"عام است، می‌شنوند هر قومی به زبان خود."

روایت شده از امیرالمؤمنین علیه السلام که فرمود:

"منادی
ندا می‌کند از آسمان که: ای گروه مردم! امیر شما فلان است و این،‌آن مهدی
است که پر می کند زمین را از عدل و داد ، چنانچه پر شده از ظلم و ستم."

چه هنگام باید انتظار وقوع صیحه را کشید

در
روایات ما شیعیان از ائمه معصومین نقل گردیده که چه هنگام باید انتظار
وقوع صیحه را کشید که ما به برخی از آن‌ها اشاراتی خواهیم داشت.

امام باقر علیه السلام می‌فرمایند:

"مردم
شرق و غرب به اختلاف می گرایند. اهل قبله(مسلمانان) نیز دچار اختلاف
می‌شوند. مردم از ناامنی به شدّت رنج می‌برند و این چنین روزگار سپری
می‌شود تا منادی آسمانی ندا سردهد. چون بانگ آسمانی را شنیدید
بشتابید."(کتاب الغیبه: نعمانی، ص139* الارشاد: شیخ مفید، ص237* الملاحم و
الفتن: سید بن طاوس، ص 114* بحار الانوار: علّامه مجلسی، ج52:ص235.)

در
روایات ما آمده است که دو ندا مردم را به خود جلب می‌کند که نشانه‌ای از
قیام مظهر عدل خدا بر بسیط خاک است. یکی ندایی از آسمان که جبرائیل آن را
سر می‌دهد و دیگری ندایی از زمین که شیطان صاحب آن ندا می‌باشد، که گویا
این ندای دوم همان خروج سفیانی شیطان صفت است. امام باقر علیه السلام در
فرازی از یک روایت بلند بالا در بیان علائم و کیفیت ظهور چنین می فرمایند:

"به
ناچار این دو صیحه پیش از قیام قائم(عج) شنیده خواهد شد؛ یکی از آسمان که
صدای جبرئیل امین است و دیگری از زمین که صدای شیطان لعین است."

علائمی که پیش از وقوع صیحه تحقّق می‌یابد
در
اخبار رسیده از ائمه معصومین اشاره گردیده است که پیش از ظهور یوسف
کنعانی، قائم منتظر(عج) نشانه‌هایی به وقوع می پیوندد که خود دلالت بر قریب
الوقوع بودن صیحه می‌کند. در این باب، رسول گرامی مطلب را به اجمال برگزار
کرده می فرمایند که شب دوم از ماه رمضان نشانه‌ای در آسمان پدید می‌آید:

"یَظهَرُ فیِ السَّماءِ آیَةٌ لِلَیلَتَینِ تَخلوُانِ مِن شَهرِ رَمَضانَ."

"دو شب گذشته از ماه رمضان نشانه ای در آسمان ظاهر می‌شود."(الملاحم و الفتن: سیّد بن طاوس، ص35.)
اما شاید بتوان به بفضیل این سخن پیامبر خدا را در کلام امام صادق علیه السلام جست و جو نمود که فرمودند:
"سالی
که صیحه آسمانی شنیده می‌شود،‌قبل از آن در ماه رجب نشانه‌ای دیده خواهد
شد. سؤال شد آن نشانه چیست؟ فرمود: سیمایی در قرص ماه دیده می شود و کف دست
روشنی در فضا ظاهر می شود."(کتاب الغیبه : نعمانی، ص134 * بحار الانوار :
مجلسی، ج52: ص233* منتخب الاثر: صافی، 441.)

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:

"و وجه و صدر یظهران للناس فی عین الشمس."

"صورت و سینه‌ای در قرص خورشید برای همگان ظاهر می‌شود."